2 නිහඬබව....

සිතට සිත් සේ 

හඬ ගා

කියා ගන්නට බැරිනම්

හිතේ හිරව ඇති දේ...

කුමන අරුථද

ඵලක් නැති මේ

කට හඩින්.....

2 හැදෙන්නට පෙර වළක්වා ගත යුතු - තැලසීමියා.....

ඇයි මේ...?
හෙඩිම දැක්කම කියවන ඔයාලට හිතෙන්න පුලුවන් මේක තැලසීමියා ගැන දැනුවත් කරන තවත් එක පිටුවක් කියල. එත් ඒ වගේ දැනුවත් කිරීමේ ලිපි ලියන්න තරම් මම තැලසීමියාව ගැන හදාරපු කෙනෙක්වත්, සෞඛ්‍ය සේවය සම්භන්ධ කෙනෙක්වත් නම් නෙවෙයි. මේක කියවන ඔයාල වගේම මේ රටේ සාමාන්‍ය පුරවැසියෙක්.
මේක ඒ වගේ දැනුවත් කිරීමේ ලිපියක්නම් නෙවෙයි.
ඒත් තැලසීමියාව කියන්නෙ මොකද්ද කියන එක විතරක් පොඩ්ඩක් කියන්නම්. නැත්නම් ඒක අඩුවක් වෙයි.


තැලසීමියා.....?
බෝවන රෝගයක් නොවන, පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට දෙමාපියන්ගෙන් දරුවන්ට උරුම වන රෝගයකි.දෙමාපියන්ගේ රුධිරයේ ඇති අසාමාන්‍ය තත්වයක් නිසා දරුවන්ට ඇති වන මෙම රෝගය ප්‍රධාන වශයෙන් කොටස් දෙකකි.
සුලු තැලසීමියාව සහ මහතැලසීමියව


වැඩි දුර විස්තර සොයා 


වළකිමු...
රෝගී වනවාට වඩා, එය වළක්ව ගන්නට හැකිනම් ....
අපි ගොඩක් දෙනෙක් පුරුදු වෙලා ඉන්නෙ ජීවිතෙ එක් වටිනාම තිරණයක් ගන්නකොට (තමන්ගෙ සහකාරය හරි සහකරිය හරි තෝරගන්නකොට) අපි කවදාවත් දැකලවත් නැති , අපිට කිලෝමීටර දස දහස් ගානක් දුරින් ඉන්න ග්‍රහයන්ගෙ පිහිට පතන්න.. කොහෙදෝ නැති පොරොන්දම් හැට හුටාමාරක් ගලපන්න.. එකෙ වරදක් නෑ.. ඒ දේවල් අපේ ඉස්සර ඉඳන් එන චාරිත්‍රනෙ. ඒත් ඒ දේවල් ගැළපුන පලියටම හැම දෙයක්ම හරියටම හරියන්නෙ නෑ කියන එක මේ වගේ රෝග එක්ක ඔප්පු වෙන්ව..දැන් කෙනෙක් කියන්න පුලුවන් එහෙම නැහැ. ඒක කරුමයක් කියල... එහෙම කියන කෙනෙක් එක්ක මම තර්ක කරන්න යන්නෙ නෑ. මොකද කරුමෙයි, ග්‍රහයොයි එක්ක තර්ක කරන එකේ තේරුමක් නැති නිසා... අනික මගෙ අරමුණ මිනිස්සුන්ගෙන් ග්‍රහයො ඈත් කරන එක නෙවෙයි... තැලසීමියවෙන් දුක් විඳවන අයට පුලුවන් විදියකින් උදව් කරන එක නිසා..
ඒ නිසා නවීන ලෝකෙ ජීවත් වෙන , මේක කියවන අයගෙන් පුන්චි දෙයක් ඉල්ලන්නම්....තමන්ගෙ සහකාරය හරි සහකරිය හරි තෝරගන්නකොට (දැනටමත් තෝරගෙනනම් එත්..)  ඔය කියන ග්‍රහචාර, පොරොන්දම් බලන ගමන්, රජයේ රෝහලකට හරි, පුද්ගලික රෝහලකට හරි ගිහින් රුධිරය පරීක්ෂා කරන එක ලොකු සත්කාරයක්..එහෙම උනොත් අවුරුද්දකට අලුතින් වාර්තා වන තැලසීමියා රෝගීන් 60 - 70 අපිට ගොඩක් අඩු කරගන්න පුලුවන් වෙයි.



අපිටත් පුලුවන්නම්....

අපේ රටේ විවිධ පළාත් වලින් තැලසීමියා රෝගීන් වාර්තා වුනත් වෑඩිම රෝගීන් පිරිසක් වාර්තා වෙන්නෙ වයඹ පළාතෙන් කියල වයඹ පළාත් සෞඛ්‍ය සේවා අධ‍‍‍්‍යක්ෂ කාර්යාලයේ සටහනක තියෙනව..
ඉතින් පහුගිය දවසක කුරුණෑගල ලේ බැංකුවට ගොඩ වැදුන මට ඒකෙ හිටිය හෙදියක් එක්ක කතා කලාම අදහසක් ආව අපිටත් මොනව හරි කරන්න පුලුව්න්නම් කියල...ඇත්තටම මම එදා ගියේ රුධිරය පරිත‍්‍යාග කරන්න...


එදා හේතුවක් නැතුව ලේ දුන්නට එතන හිටිය ෛවද‍්‍ය වරියත්, හෙදියනුත් මට ස්තුති කලා.ඒ අය කීවෙ දැන් යුද්ධෙ නැති උනාට තැලසීමිය රෝගීන් කරන යුද්ධෙට ලේ දීල උදව් කරන්න පුලුවන්නම් ඒක ලොකු පිනක් කියල... අනික් අතට එයාලගෙ බෙහෙත් වලට යන වියදම් වලට පුන්චිම හරි ශක්තියක් වෙන්න පුලුවන්නම්... ඒකත් ලොකු දෙයක් කියල...
දැන් ඉතින් කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුලුවන් ආණ්ඩුවක් ඉන්නේ ඒකටනෙ කියල....අපිත් ටැක්ස් ගෙවනවනෙ කියල..
අනේ මේක කියවන පින් ඇති, නිරෝගී ඇත්තන්ට එහෙම නොසිතේවායි කියල මම හිතින් ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ මම දන්නව අපේ ගොඩක් දෙනෙක් තව කෙනෙක්ගෙ දුකේදි හිත උනුවෙන්න තරම් කාරුණිකයි කියල.. ඒක අපිට අපේ ලේත් එක්ක ආව දෙයක් වෙන්න ඇති...
එකෙක් පාගල, තව එකෙක් උඩට යන්න හදන ලෝකෙක අනිත් එකාගෙ කදුලු දකිනකොට හිත් උණු වෙන අපේ අයගෙන් තමන්ට කරන්න පුලුවන් දේ කරමු කියන්නයි මේ පිටුව ලියන්න හිතුවෙ..


හැම දේටම ඉස්සර වෙන සල්ලි දෙන්න කියල මම කියන්නෙ නැ... ඒත් ජාතික තැලසීමියා මධ්‍යස්ථානය විසින් පවත්වාගෙන යන බැංකු ගිණුම් 3ක් හොයා ගන්න පුලුවන් උනා... තැලසීමියා සම්භන්ධයෙන් ලියපු බ්ලොග් පිටුවක් ඒ විස්තර හොයගන්න මට උදව් උනා..

Rehabilitation fund
Account Name : Thalassaemia PR fund
Account no : 007100004602
Bank : NDB Bank – Kurunegala branch

Prevention fund
Account Name : Thalassaemia Prevention fund
Account no : will be notified in few days time
Bank : NDB Bank – Kurunegala branch

Investigation fund
Account Name : Kurunegala Thalassaemia Association
Account no : 012-2-001-0-6905993
Bank : Peoples Bank – Hospital branch

මම දන්නවා අපි හැම කෙනෙක්ටම ජීවිතෙ එක එක අරමුණු තියෙනව.. අපි හැමෝම ඒ රේස් එක දුවන්න ඕනෙ... එහෙම නැත්නම් අපි ප‍රදිනව... අන්න ඒ හින්දයි උඩින් තියෙන  බැංකු ගිණුම් 3ක විස්තර දාන්න හිතුවෙ... සමහර වෙලාවට අපි මහන්සිය නිවාගන්න යාලුවො එකතු උනාම වියදම් කරන මුදලින් එක රුපියලක් - දෙකක්, එහෙමත් නැත්නම් පොකට් මනි විදියට අපි වියදම් කරන එකෙන් එක රුපියලක් - දෙකක් මෙවන් සත්කාරයකට ලොකු දෙයක් වෙයි..

ඊට අමතරව අපිට පුලුවන්නම් ඒ අය වෙනුවෙන් ලේ දෙන්න.... ඒක මිල කරන්න බැරි තරම් වටිනා දෙයක් වෙයි...

අපිට පුලුවන්නම් දවසක එකතුවෙලා කුරුණෑගල ලේ බැංකුවට ගිහින් ලේ පරිත්‍යාග කරන්න... ඒක ලොකු ශක්තියක් වෙයි තැලසීමියා රෝගයෙන් හෙම්බත් වෙලා ඉන්න අයට..


මේක කියවන ඔයාලටත් ගොඩක් අදහස් තියෙන්න පුලුවන් ...
ඉතින් එහෙම අදහස් ලියන්න අමතක කරන්න එපා... මොකද තවත් ඉස්සරහට මෙහෙම දේවල් තවත් ලියන්න , කරන්න පුලුවන් වෙන්නෙ ඔයාලගෙත් අදහස්, යෝජනා වලින් ලැබෙන ශක්තියෙන් තමා...


එහෙනම් අදට පුල්ස්ටොප්...

නිරෝගි සැප හැර සැපයක් ලොවේ කොහින්දා.....


මෙහි ඇති දේ ලියන්න, 
දැනට විශ්‍රාමික, වයඹ පළාත් සෞඛ්‍ය සේවා අධ‍‍‍්‍යක්ෂ කාර්යාලයේ සිටි ජිනදාස සෙනෙවිරත්න මයා (සෙනෙවිරත්න අංකල්), www.zimbio.com වෙබ් අඩවිය, http://www.news.lk වෙබ් අඩවිය
මට ගොඩක් උදව් වුනා..

2 සැබෑ වූ සිහිනයක්...!!!!!

කාලාන්තරයක් තිස්සෙම හිතේතිබුණ පුංචි බලපොරොත්තුවක් ඉෂ්ඨ කරගන්න පහුගිය දවසක අවස්ථාව උදා වුනා. ඇති වෙච්ච සතුටනම් කියන්න වචන නෑ..

2010-12-10  වෙනි සිකුරාද දවසෙ උදේ 8.45ට තිබුණ සුභ මොහොතට සංඝරත්නයේ ආශිර්වාද මැද්දෙ මගේ කුලුදුල් ඡායාරූප දැක්ම (සිත් විනිවිද) මගේ තාත්ත අතින් පටන් ගත්ත. ගොඩක් අය කීව පොල්තෙල් පහන පත්තු කරන්න එක එක අයට එන්න කියන්න කියල.. සාස්තරේ මට පිහිටුනෙ තාත්තගෙන් නිසා , තාත්තටයි, පවුලෙ අයයි, මට උදව් කල අයයි එකතු කරන් පොල්තෙල් පහන පත්තු කරල වැඩේ පටන් ගත්ත.


චූටි කාලෙ තාත්තගෙ කැමරා අතපත ගාල පුරුද්ද නිසාත්, තාත්ත ඉස්සෙල්ලම තාත්තගෙ ප්‍රදර්ශණයක් කරනව දැකල තිබුන නිසාත් ෆොටෝ ගන්න ආසාවක් තිබුනට මොකද, මටම කියල කැමරාවක් ගන්න වත්කමක් තිබුනෙ නෑ මට.  එහෙම හිටිය මට දෙඤ්ඤං කාසි වලට ජුන්කො සෙන්සේ කැමරාවක් ගෙනත් දුන්න.

අක්කගෙ පුංචි සුරන්ගනාවි දවසක් මගෙ කැමරාව උඩින් ඇවිදන් ගියේ එහෙම කලාම එයගෙ මාමට ඒකෙන් වෙන පාඩුව නොදන්න කමටනෙ. කමක් නෑ කියල හිත හදා ගත්ත ඉතින්.

කොහොම උනත් කැඩුණ කැමරාවකින්, අමාරුවෙන් ගත්ත දේවලින් ෆිලික‍්ර ගොණුවක් හදාගෙන හිටිය මට ඒක දැකපු හේමාලි අක්කගෙන් (වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම දේව හදවතක් තියෙන මිනිස් දුවක්) ලැබුණ ප්‍රතිචාර මාව තව තවත් දිරිමත් කලා. ප්‍රදර්ශණයක් කරන්න මට පුලුවන් කියල මගේ හිතේ බලාපොරොත්තුවක් මුලින්ම මට ඇති කලේ හේමාලි අක්ක.. එතනින් නොනැවතී මහාමේරු පර්වතය තරණය කරන්න පළවෙනි පියවර තියන්න මට උදව් කළ හේමාලි අක්කට මම සදා ණය ගැතියි.

ඒ සිහිනය සැබෑ කරගන්න මට ශක්තිය දුන්න තවත් පිරිසක් ඉන්නව තිරය පිටිපස්සෙන්... ඒ අයව මතක් නොකලොත් ඒක ලොකු පවක්..

 රස්සාවත් එක්ක ඔට්ටු වෙන මගෙ වැඩ වලින් බාගයකටත් වඩා කරල දුන්න තාත්තා, අම්ම, පුංචි මල් පෙත්තක බර දරාගෙන උනත් දවල් - රෑ නොබලම මගෙත් එක්ක මහන්සි වුන දිලී, පොඩි එවුන් දෙන්නව දාල මහ රෑ ඇවිත් මට උදව් කළ මගෙ අක්ක, අපේ දුකේදි - සැපේදි අපි ළඟම ඉන්න ලොකු අයිය මගෙ ලඟම හිටිය සියලු දේ ඉවරයක් වෙනකල්ම. ජීවිත ගොඩ දාන්න දවසම වෙහෙසෙන අමිල මහන්සි නොබලාම මගෙත් එක්ක හිටිය හැම වෙලේම.. මං වෙනුවෙන්ම ලෙක්චස් කට් කරල ගෙදර ආව පියුමි නංගි, එළි වෙනකල් පින්තූර අලවපු තිමිර, දෙවෙනි දවසෙ අන්තිම තප්පර කීපයට හරි ආවත්, පින්තූර ගලවන්න, අස්පස් කරන්න උදව් කළ ජයනි නංගි, ලක්ශිකා නංගි අමතක කරන්නෙ කොහොමද..

 ප්‍රදර්ශනේ පුරාවට සංගීතය සපයන්න උදව් කල අපේ බුද්ධික සහෝදරය (සුපර්ස්ටා බුද්ධික) හැමදාම වගේ එදත් ආව.

ප්‍රදර්ශණේට නමක් දානකොට මට උදව් කළ දිල් අක්ක, දන්න කියන ලොකු පොඩි හැමෝගෙන්ම උදව් ඉල්ලල එයාගෙ යාලුවන්ටත් වදයක් වෙලා මට උදව් කල දර්ශ නංගි, පූර්ණි නංගි, ජා-ඇල සොනික් ඇඩ්ස් සුමිත්, හිරු නංගි, ලීෆ්ලට් ගහන්න උදව් කරල, නංගිත් එක්ක දුරු කතර ගෙවාගෙන පින්තූර බලන්න ආව සාලිය මල්ලි කළ උදව් අමතක කරන්න බෑ.. කාර් එකේ ස්ටිකර් ගහල දීපු අරවින්ද අයියව අමතක කරල කොහොමද... සල්ලි වලට වැඩක් කර ගන්න ගියාම, දවල්ට කන්නත් දීල, රසම රස අඹ බීම එකකුත් දීල, සල්ලි මොකටද මල්ලි කියල අහන්න තරම් අරවින්ද අයියයි, තුෂාරි අක්කයි මේ ගෙන්දගම් පොලවෙ කාරුණික වෙච්ච එකනම් හරි පුදුමයි... ඒ දෙන්නව මම හම්බුණෙත් එදාමයි...

මගෙ ඔෆිස් එකේ සගයො බලන්න නාවත් දුන්න සහයෝගය මට පුදුම ශක්තියක් උනා.

කවදත් හොඳ දේවල් කරද්දි ළඟම ඉන්න කරු අංකල්, සඳා ඇන්ටි, චූලා ඇන්ටි වෙනද වගේම ළඟම හිටිය.. දනුෂ්කය, චනුක ලංකාවෙ නෑ කියල අංකල්, ඇන්ටිල දෙන්න කවදාවත්ම අඩුවක් කරන්නෙ නෑ අපේ දේවල් වලදි.... ඔයාලට ගොඩක් පින්... හැබැයි ඉතින් අපරාදෙ කියන්න බෑ , පාඩම් කරන්න හරි නැගිටල නැකැත් වෙලාවට දනුෂ්ක කෝල් එකක් දීල හරි විශ් කලා..

අපේ ලොකු අම්මවයි, උඩ ගෙදර ලොකු අක්කවයි අමතක කලොත් ලොකු අඩුවක්.. දවස පුරාම අඩු පාඩු හොයල බලලා ගොඩක් දේ කරල කට්ට කෑව.ගොඩක් වැඩ තියෙද්දිත්, දවල් වෙලා හරි කෑමත් අරන්, දිල්යවත් අරන් ආව පුෂ්පික අයියටත් ගොඩක් පින්.

ට්‍රිප් එකක් යනව වගේ කොළඹ ඉදන් මාව බලන්න ආව සල්ගාදු  අංකල්, ඇන්ටි, නංගිල දෙන්න, මල්ලි සහ අක්ක ..විශේෂයෙන් මතක් කරන්න ඕනෙ..

අපේ වත්තෙ ඉන්න අංකල්ල, ඇන්ටිල හැම කෙනෙක්ම තමන්ගෙ වටිනා කාලෙ මිඩන්ගු කරල පින්තූර බලන්න ආව විතරක් නෙවෙයි, මට ලොකු ශක්තියක් වෙලයි යන්න ගියෙ..අපෙ අම්මගෙ යලුවො හැම කෙනෙක්මත් එහෙම ආව එක මට ලොකු හයියක්..

 හර්ෂ අයිය, අචිනි අක්ක, පොඩි උන් දෙන්නත් අරන් නුවර ඉදන් පෙට්‍රල් පුච්චන් ආවෙ හරියට තමන්ගෙ දේකට එනව වගේ... ශ්‍රීමතී අක්ක පොඩි එකා එක්ක බස් එකේ ඉස්කෝලෙ ඉදන් ආවෙ කොච්චර අමාරුවෙන්ද.... ඒ හැමෝටම ගොඩක් පින් මා වෙනුවෙන් ආවට...


වැඩ කරල සතියම, පන්ති ගිහින් වීක් එන්ඩ් එකේ කෙලින්ම ගෙදර යන චූටි , මගින් බැහැල පින්තූර බලන්න ආව කොහොම අමතක කරන්නද...?


ඒ වගේම පින්තූර බලන්න ආව හැම කෙනෙක්ම මට ලොකු ශක්තියක්...



කවුරු හරි කෙනෙක් ගැන කියන්න, මතක් කරන්න බැරි උනානම් මට සමාව දෙන්න..


බලන්න ආව ගොඩක් දෙනෙක් තමන්ගෙ අදහස් ලියල යන්න අමතක කලේ නෑ.. ඒකනම් ලොකු හයියක්.. කවද හරි ඉතුරු වෙන්නෙ එච්චරයි...

ඉතින්.....


ඇත්තටම මට සතුටුයි...
ගොඩක් සතුටුයි...

මම මහලොකු ෆොටෝග්‍රැෆර් කෙනෙක් නෙවෙයි....
ඒත්..
අනිත් හැම කෙනෙක්ම ලොකු, නානාවිද කැමරා වලින් ලොකු දේවල් කරනකොට,   පුංචි කැමරාවකින් ගොඩක් දේ කරන්න හිතේ හයියක් තිබුන...

ඒ ශක්තිය මට දුන්න හැම කෙනෙක්ටම අනේක වාරයක් පින්...


පින්තූර බලන්න ආව, නාව හැමෝටම ගොඩක් ස්තූතියි...
මට ගොඩක් සතුටුයි.... 

මගෙ සිහිනය මට දකින්න

ඉඩ හැරි, උදව් කළ

ඔබට

ගොඩක් පින්