5 අපේ ජීවිතේ මග ඇරෙන දේවල්

දවස (බ්‍රහස්පතින්ද ) පටන් ගන්නකොටම එච්චර හොඳක් දැනුනෙ නෑ... ඒත් ඉතින් දවස පටන් ගන්නම ඕනෙනෙ... වෙන මොනව කරන්නද ඉතින්...
කොහොම හරි දවස ඉවර කරගත්ත අමාරුවෙන්...හොඳ නැති වෙන්න ගත්තම ඒකෙ උපරිමෙන්ම වෙනව....  
බීච් එකටවත් යන්න විදියක් නෑ වහින හින්ද.... කරන්න දෙයක් නෑ..
ආව ගමන් ලැප්ටොප් එක ඔන් කරගත්ත මොනව හරි ලියනව කියල හිතාගෙන...ඊට කලින් මේල් බලන්න හිතුව සතුටු වෙන්න දෙයක්වත් තියෙයිද කියල... මට ගොඩක් වෙලාවට පෝස්ට් එකක් ලියන්න උදව් දීපු කෙනෙක් තමයි චූටි මල්ලි... (මම කලින් එයා ගැන කියල ඇති..) ගොඩක් වෙලාවට එයා එවන මේල් එකක් හරි, මූණු පොතේ දාන දෙයක් හරි මට ලියන්න වස්තු බීජ දීල තියෙනව..
ඔන්න ඉතින් අද මේල් බලද්දි තියෙනව මල්ලි එවපු මේල් එකක්... මල්ලි චැට් එකෙත් කියල "අය්යෙ මේල් එකක් එව්ව. කියවන්න" කියල. 
මොකද්ද ඒ....???
සිංහල සන්නස්ගල (හැමෝම දන්නවනෙ එහෙම කීවම) එයාගෙ අම්ම ගැන එක පත්තරේකට ලියපු ලිපියක්...
මට මතක හැටියට ඒක පත්තරේ තියෙනකොටම මම ඒක දැක්ක.. ඒත් කියෙව්වෙ නෑ... මට එදා ඒක කියවන්න කම්මැලි හිතුන... ඒත් අද කරන්න දෙයක් හොය හොය හිටිය මම ඒක කියෙව්ව..
"ගහෙන් වැටුන මිනිහට ගොනා අනිනව" කියන්නෙ මේකට වෙන්න ඕනෙ... එහෙමත් නැත්නම් "අඬන්න ඉන්න මිනිහට ඇඟිල්ලෙන් අනිනව කියන්නෙ.."

කතාව ඇත්තටම දුකයි.. (මගෙ ඉතින් කොහොමත් හරි ඉක්මනට චැනල් මාරුත් වෙනවනෙ..)
ඒක කියවල ඉවර වෙනකොට මටත් මොනව හරි ලියන්න හිතුන ඉතින්..


ඇඩ් දාන්න ගියොත් කතාව තව දික් ගැහෙනව... කාට හරි ඒ ලිපිය කියවන්න ඕනෙනම් මගෙන් ඉල්ලන්න.. මම එවන්නම් මේල් එක..


එයා ඒකෙ එයාට මග ඇරුණු දෙයක් ගැන එක තැනක කියල තිබුණ..

අපිටත් අපේ ජීවිතේ මග ඇරෙන දේවල් තියෙනව අනන්ත...සමහර දේවල් අපිට මග ඇරෙනව අපි දැන දැනම.. ඒ දේවල් අපිට ඕනෙ උනත්, මග ඇරෙන එක වලක්ව ගන්න බෑ...
තවත් සමහර දේවල් අපිට මග ඇරෙනව අපි නොදැනම....එහෙම දේවල් අපිට වලක්ව ගන්න පුලුවන් උනත් වලක්ව ගන්න වෙන්නෙ නෑ.. මොකද අපි දන්නෙ නෑ ඒ දේවල් අපෙන් මග ඇරෙනව කියල.... අපි ඒ දේවල් අපෙන් මග ඇරිල කියල දැන ගන්නෙ අපිට ඒ දේ නැති උනාම... එතකොට අපි ගොඩක් පරක්කුයි... දුක් වෙනව ඇරෙන්න වෙන කරන්න කිරිම දෙයක් ඉතුරු කරල නෑ ඒ වෙනකොට... ඒක සමහරවිට මුලු ජීවිත කාලෙම අඩුවක් විදියට ඉතිරි වෙන්න පුලුවන්...
ඒත් ඒක තමා ජීවිතේ කියන්නෙ..

එහෙම නොවී හැම දේම කලින් දැන ගන්න පුලුවන්නම් කොච්චර හොඳද... එහෙම නැත්නම් ඉතින් අපි කාලය තරණය කරන්න පුලුවන් යන්ත්‍රයක් හදන්න ඕනෙ... එහෙම උනානම්, ආපහු ගිහින් වෙච්ච දේවල් වෙනස් කරන්න තිබුණ...
ඒත්, ඒකත් හීනයක්ම විතරයි...

මේ විදියට අපිට මග ඇරුණම හිතට තදින් දැනෙන්නෙ අපි ඒ අයට, ඒ දේට ගොඩක් ආදරෙ කල හින්දයි කියලත් සමහර වෙලාවට අපිට තෙරෙන්නෙ මග ඇරුනට පස්සෙයි...
මම කියවපු ලිපියෙ කතා නායකය කියනව එයා එයාගෙ අම්ම වෙනුවෙන් ගොඩක් දේවල් කලාලු...ඒත්, අම්ම මේ ලෝකෙ හැර යන්න කලින් "අම්මට අගස්ති මාලයක් අරන් දෙන්න බැරි උනාලු"
අන්න ඒ වගේ, අපි කොච්චර මොන දේ කලත්, සමහර වෙලාවට කිසිම කෙනෙක් නොසිතන, පුංචිම පුංචි දෙයක් ඇති අපේ ජීවිත වල හිඩසක් ඉතිරි කරන්න...ැ

අපි ජීවිතේ අපේ අවට ඉන්න , අපිට ගොඩක්ම කිට්ටු අයට ආදරේ කරනව..ඒ අපේම කියන අය...ඒත් කෙනෙක් ඒ ආදරේ අනිත් කෙනාට දැනෙන විදියට කරනව...අපි පොඩි කාලෙ "මගෙ සුදු අම්මා..." කියල බදාගෙන, ඉඹල කියන්නෙ "මම ගොඩක් ආදරෙයි" කියල... අන්න ඒ වගේ... 
ඒත් තවත් කෙනෙක් එහෙම නොවෙන්න පුලුවන්....ඒත් ඒ කෙනත් අර කලින් කීව වගේම ආදරේ කරනව.. කවදාවත් ඒක කෑ ගහල කියන්නෙ නෑ..
එහෙම උනාම ඒක කෙනෙක්ට දැනෙන්නත් පුලුවන්... නොදැනෙන්නත් පුලුවන්...
දැනුනොත්... ඒක වාසනාව... ආදරේ කරන කෙනාගෙත්, ආදරේ ලබන කෙනාගෙත්...
ඒත්.... ඒක නොදැනුනොත්....?
ඒ වගේ අවස්ථාවක අපිට එහෙම කෙනෙක් මග ඇරුනොත්....?
සදාකාලිකවම විඳවන්න වෙයි නේද..?

මම හිතන්නෙ නෑ... මේ ලෝකෙ හැම කෙනෙක්ම තමන්ගෙ හිතේ තියෙන දේවල් කෑ ගහල කියන්න ඕනෙ කියල...
ඒත්....
සමහර වෙලාවට අපි එහෙම නොවුනම; "හිතක් පපුවක් නැති" , "කරුණාවක් නැති", "මනුස්සකම නැති" කියන ලේබල් අපිට ඉබේටම ඇලවෙනව.. මොකද අපි අතරෙ ඉන්න මිනිස්සු හැම කෙනෙක්ම එකම තරමට සංවේදී නෑනෙ... අනේ එහෙම උනානම්, කෙනෙක්ට අනිත් කෙනා තේරුම් ගන්න එච්චර අමාරු වෙන එකක් නෑ..
පාරෙ ඉන්න බල්ලෙක්ට උනත්, උදේ හවස යන එනකොට කන්න ටිකක් දුන්නොත්, අපිව දැක්කම ඌ නගුට වනනව... මොකද ඌට අපි කීවෙ නැති උනාට, ඒ සතා දන්න අපි ඒ සතාට ආදරයක් , කරුණාවක් දක්වනව කියල...
අන්න ඒ හැකියාව "මනුසතාටත්" ලැබෙනවනම්......
එහෙම උනානම් , 
අපිට කවදාවත් ජීවිතේ අපි ආදරෙ කරන දේවල්, ආදරේ කරන අය , මග ඇරෙන එකක් නෑ...
කාටවත් අපේ හිත ඇතුලෙ හිඩැසක් ඇති කරන්න පුලුවන් වෙන එකක් නෑ...