ඉන්න ඇත්තො

1 ඇත්ත කියමු, බිම ඉඳගමු.

ඊයෙ උදේ එක රේඩියෝ චැනල් එකක ගිය විහිලු කතාවක් ඇහුව...
කතාව මේකයි... (මම කතාව නොකියම මගෙ කතාව ලීවොත් ඉතින් බැණුම් අහන්න වෙනවනෙ.. අර දවසක් රජ්ජුරුවන්ගෙ බූරු කණ් දෙකේ කතාව නොකිය ඉඳල එහෙම උනානෙ)


ඔන්න එක දවසක් අපි කියමුකො නිමල් කියල... නිමල්ට පොඩි චාන්ස් එකක් හම්බුනා අපායට ගිහින් එන්න. මිනිහත් ඉතින් හරි සතුටෙන් ගියා ගමන.. මොකද ඉතින් ලේසියෙන් හම්බෙන චාන්ස් එකක් නෙවෙයිනෙ... එහෙ යන්න වෙන්නෙ කජ්ජ ගැහුවම විතරනෙ.. (ඒ කීවෙ මළාම).. මිනිහට ෆුල් සැට... මොකද එහෙ ගිහින් ඇවිත් ඉතින් රස කර කර විස්තර කියන්න පුලුවන්නෙ මෙහෙ අයට..
ඔන්න ඉතින් ගමන ගියා කියමුකො... දැන් ඉතින් එක යම පල්ලෙක් (පිළිගැනීමේ යමපල්ල කියමුකො) අපේ නිමල් අයියව එක්කන් යනව ඉන්ඩක්ෂන් එක දෙන්න... එක එක ක්‍රියාදාම කියා දිදී යනව. නිමල් අයියත් එක එක ප්‍රශ්ණ අහ අහ යනව...
ඔය අතරෙ නිමල් අයිය දැක්ක එක බිත්තියක ඔරලෝසුවක් ගහල තියෙනව... හැබැයි එක වැඩ කරන්නෙ නෑ. ඒ ගමන නිමල් අයිය යම පල්ලගෙන් ඇහුව මොකද්ද ඒ සීන් එක කියල.. දීපු උත්තරේ ඇහුවම නිමල් අයිය ෆුල් හොල්මන්...


යම පල්ල : "මනුස්ස ලෝකෙ ඉන්න හැම කෙනෙක්ටම අපායෙ ඔරලෝසුවක් තියෙනව. ඒ අය බොරු කියන කියන වාරයක් පාසා ඔරලෝසුවෙ කටු කැරකෙනව.ඒ කියන්නෙ එක බොරුවකට එක තප්පරයක් යනව."
නිමල් අයිය : "එතකොට මේ වැඩ කරන්නෙ නැති ඔරලෝසුව කාගෙද..?"
යම පල්ල : "ඒක තෙරේසා මව්තුමියගෙ"
නිමල් අයිය : "හ්ම්ම්ම්"


තව ටිකක් දුර යනකොට තියෙනව දෙපාරක් විතරක් කැරකිච්ච ඔරලොසුවක්..


නිමල් අයිය : "එතකොට මේ දෙපාරක් විතරක් කැරකිච්ච ඔරලෝසුව කාගෙද..?"
යම පල්ල : "ඒක ______________ ගෙනෙ" (මට ඈත්තටම ඒ කියපු නම මතක නෑ. නිකන් බොරු නමක් කියල මෆෙ ඔර්ලෝසුව කරකව ගන්න ඕනෙ නෑනෙ.)


ඔහොම යද්දි ඉතින් එක එක විදියට කැරකෙන ඔරලෝසු තියෙනව... යම පල්ල ඒව කාගෙද කියලත් කියනව.. නිමල් අයියට එක පාරම කල්පනාවක් ආව... 


නිමල් අයිය : එතකොට අපේ මන්ත්‍රීතුමාගෙ ඔරලෝසුව කොයි...?
යම පල්ල නිමල් අයියව එක්කන් ගියා ටිකක් එහාට...


යම පල්ල : "අන්න අර අතන ෆෑන් එක විදියට කැරකෙන්නෙ, මන්ත්‍රීතුමාගෙ ඔරලෝසුව තමයි."
ගජරාමෙට උපරිම වේගෙන් කැරකෙන ඔරලෝසුවක් පෙන්නුව යමපල්ල.... නිමල් අයිය ඇස් දෙකත් උඩ තියාගෙන බලා හිටිය මන්ත්‍රීතුමාගෙ ඔරලෝසුව දිහා..
"යකෝ මෙහෙමත් බොරු කියන්න පුලුවන්ද..? කියන්නෙම බොරුනෙ..."


ඔන්න ඕකයි කතාව

ප.ලි.

අපේ රටේ ඉතින් දේසපාලුවො කියන්නෙ බොරු කියන්න උපන් හපන්කම් ඇති අය කියල බාලාංශ පන්තියෙ ළමයෙක් උනත් දන්නවනෙ... දේශපානය කරන්න එක සුදුසුකමක් තමයි හැරෙන හැරෙන අතට බොරු කීමට ඇති හැකියාව... මිනිසුන් රැවටීමට ඇති හැකියාව.


හැබැයි ඉතින් අපි ගොඩක් වෙලාවට බොරු කියන්න පෙළඹෙනව එක එක හේතු හින්ද. දෙමව්පියන්ට, ළමයින්ට, තමන්ගෙ හොඳම මිත්‍රයින්ට, තමන්ගෙ පෙම්වතාට, පෙම්වතියට, ගුරුවරුන්ට, ඔෆිස් එකේ බොස්ට නා නා විද බොරු ඒ ඒ වෙලාවට අපේ ගැලවීමට කියන්න අපි පෙළඹෙනව..
ඒත් ඉතින්, ඇත්තටම බොරුව තරම කොච්චර උනත් (ලොකු/පොඩි), බොරුව බොරුවමයි... අපි බොරුව කියන්නෙ කෙනෙක්ව රවට්ටන්න... තවත් කෙනෙක් ඇත්ත දැනගන්න එක වලක්වන්න...ඒ අපේ වාසියට... 
ඉතින් කෙනෙක් රවට්ටන එක පවක්.. 
ඒකත් තමන්ට ගොඩක්ම කිට්ටු කෙනෙක්ව බොරුවක් කියල රවට්ටන එක මහම මහ ලොකු පවක්... 
අපි එක පොඩි බොරුවක් හරි කෙනෙක්ට කීවොත්, ඒ බොරුව එළි වෙන එක වලක්වන්න තව බොරු 100ක්, 1000ක්, කෝටියක් කියන්න වෙනව...ඒ විදියට බොරු කෝටියක් උනත් කියල අපි කියපු පොඩි බොරුව වහගන්න අපි පසුබට වෙන්නෙ නෑ... හැබැයි ඒත් එහෙම කරද්දි අපිට අමතක වෙනව අපි බොරු කියල රවට්ට ගන්නෙ අපිවමයි කියන එක.
ඇයි අපිට බැරි ඇත්තට මූණ දෙන්න....පැත්තක් ගියත් ඇත්තක් කියන්න... අපායෙ තියෙන අපේ බොරු ඔරලෝසුව කවදාවත්ම කරකවන්නෙ නැතුව ඉන්න..
අර කතාවකුත් තියෙන්නෙ, ඇත්ත කියන්නයි, බිම ඉඳ ගන්නයි බය වෙන්න ඕනෙ නෑ කියල.

1 comment:

වෙලාව තියෙනවනම් පුංචි දෙයක් හරි ලියල යන්න...