3 [110] මට සමාවෙන්න...

"මට සමාවෙන්න"

"ඇයි..? මොකටද..? ඔයා මට කිසි වරදක් කළේ නෑනෙ...."
 
"මට සමාවෙන්න. මම ඔයාට ගොඩක් රිද්දනව. ඔයා මං නිසා ගොඩක් දුක් විඳිනව. මම වරදක් කරන හැම වෙලාවකම ඒක මකල දාන්න ඔයා මගේ ළඟ ඉන්නව හෙවනැල්ල වගේ. ඒත් මම කරන වරදක් මකන වාරයක් වාරයක් ගානෙ ඔයාට ඔයාව නැති වෙලා යනව. "
 
"ඒක ඇත්ත. ඒත් මම ඒක හිතන්නෙ නෑ. මම ඉපදිලා ඉන්නෙ ඒකට. මම ඉපදුනේ ඔයාට උදව් කරන්න ඔයාට ඕනෙ වෙලවට. මම ඔයා එක්ක ඉන්නව හැම වෙලේම. ඔයාට උදව් කරන එක මට සතුටක්.මම දන්නව මට ඔයා දාල යන්න වෙන බව දවසක. ඒත් මම එදා වෙනකල් ඉන්නව. මම නැති දවසට අලුත් කෙනෙක් ඉඳී ඔයා ගාව. මම සතුටු වෙනව මම ඔයා වෙනුවෙන් කරන දේ ගැන. දුක් වෙන්න එපා. මට බෑ ඔයා දුකෙන් ඉන්නව බලාගෙන ඉන්න."

මකනයක්, පැන්සලක් අතර දවසක ඇති වෙච්ච මේ දෙබස මට එව්වෙ මගේ ලඟින්ම හිටිය මගේ යාලුවෙක්. (මම කියන මගේ එකෙක්.) මේකත් තව එක ඊයක්. අහම්බෙන් පරණ ඊ පිළිවෙළ කරද්දි මට මේක හම්බෙලා කියවද්දි ඇස් ටිකක් බොඳ වුනා. මට හිතුන මේක ඔයාල එක්ක බෙදා ගන්න. ගොඩක දවසකින් දෙයක් ලීවෙත් නැති නිසා ඔන්න මේක ලීව.
නිකන්ම කියවල යන්න එපා. මොනව හරි හිතෙන දෙයක් ලියල යන්න. අපිට ගොඩක්ම ආදරේ කරන, අපේ දුක දුකක් විදියට හිතන, ඒ දුක නැති කරන්න උත්සාහ කරන ඕනෙම කෙනෙක්ට මේ දෙබස apply කරන්න පුලුවන්. හිතල බලන්න.